Φωτογραφίες από τον πόλεμο του '40

28 Οκτωβρίου 1940. Γενική Επιστράτευση.

Ξεκινάνε με χαμόγελο και ψηλά το κεφάλι. Σαν Έλληνες. Και απόφαση ή να νικήσουν ή να πεθάνουν. Κι ο ποιητής ενθουσιασμένος θα φωνάξει:

"Μεθύστε με τ' αθάνατο κρασί του '21!"

Στο μέτωπο έχουν κιόλας αρχίσει οι μάχες. Οι φαντάροι μας με την ιαχή "Αέραααααα" ορμούν ενάντια στον εχθρό.

Η τραγουδίστρια της νίκης, η Σοφία Βέμπο, δίνει τη δική της μάχη στα μετόπισθεν για να κρατήσει ακμαίο το ηθικό και των στρατιωτών και του άμαχου πληθυσμού.

Ατέλειωτες πορείες επάνω στα βουνά της Ηπείρου. Και ο χειμώνας έχει κιόλας αρχίσει.

Ο εξοπλισμός του στρατού μας πενιχρός. Με γαϊδουράκια και μουλάρια αγωνίζονται να μεταφέρουν τα πολεμοφόδια. Αλλά δε φτάνουν. Και τότε αναλαμβάνουν το τιτάνιο έργο οι γυναίκες της Πίνδου.

Πολλές φορές τελείως νηστικοί, περπατούν μέσα σε χιόνι που τους φτάνει μέχρι τα γόνατα. Παγώνουν τα πόδια μα καίνε οι καρδιές. Δε φτάνει αυτή η φωτιά να ζεστάνει τα κρυσταλλιασμένα πόδια. Και πολλοί ακρωτηριάζονται από γάγγραινα.

Τίποτα όμως δεν μπορεί να ακρωτηριάσει την ψυχή του Έλληνα. Και δε χάνει ευκαιρία να το ρίχνει στο χορό και στο τραγούδι. Με το ίδιο χαμόγελο που ξεκίνησε για τον πόλεμο.

Και η Βέμπο να επιβεβαιώνει: Με το χαμόγελό στα χείλη, πάνε οι φαντάροι μας μπροστά, και γίναν οι Ιταλοί ρεζίλι, γιατί η καρδιά τους δε βαστά. Κορόιδο Μουσολίνι, κανένας δε θα μείνει...

Όχι μόνο η Βέμπο, όλες οι γυναίκες αγωνίζονταν. Η καθεμία όπως μπορούσε καλύτερα. Μια από τις σπουδαιότερες μάχες που έδωσαν οι γυναίκες ήταν και "η φανέλα του στρατιώτη".

Άλλες πάλι γυναίκες έφτασαν ως το μέτωπο ως Αδελφές Νοσοκόμες. Και πολλές πλήρωσαν με τη ζωή τους την απόφαση να φτάσουν ως εκεί. Γιατί ο πόλεμος δεν ξεχωρίζει άντρες και γυναίκες...

Οι νίκες στο μέτωπο διαδέχονται η μία την άλλη. Εδώ ο ελληνικός στρατός ελευθερώνει την Κορυτσά.

Τρελός ενθουσιασμός σε όλη τη χώρα.

Το οχυρό Ρούπελ. Χρυσές σελίδες δόξας γράφτηκαν εδώ όταν οι Γερμανοί επιτέθηκαν στην πατρίδα μας.

Η μάχη της Κρήτης. Η τελευταία μάχη υπήρξε και η πιο ηρωική.


Η Ελλάδα πέφτει στα χέρια των Γερμανών και των Ιταλών.

Η μαύρη περίοδος της Κατοχής αρχίζει...

Οι Γερμανοί κατακτητές στην Ακρόπολη

Ο Γλέζος και ο Σάντος στην πρώτη πράξη αντίστασης του λαού:

Κατεβάζουν τη γερμανική σημαία, τη σβάστικα, από την Ακρόπολη. 30 Μαΐου 1941. Λίγες μόλις μέρες μετά την κατάκτηση της χώρας από τους Γερμανούς και τους Ιταλούς.

Η επέτειος του ΟΧΙ το 1941.

Έφιπποι Γερμανοί κυνηγούν τους διαδηλωτές.

Η πείνα θέρισε πάνω από 100 χιλιάδες ανθρώπους στα χρόνια της Κατοχής.

Χιλιάδες ήταν και τα παιδιά που πλήρωσαν με τη ζωούλα τους...

Μεσάνυχτα της 25ης Νοεμβρίου 1942. Οι ομάδες της Εθνικής Αντίστασης ανατινάζουν τη γέφυρα στο Γοργοπόταμο.

Πολλά χωριά πλήρωσαν τη μανία των Γερμανών με ολοκαύτωμα.

Χιλιάδες πατριώτες εκτελέστηκαν.

Το αίμα όλων αυτών των αθώων θυμάτων της θηριωδίας του Χίτλερ και του Μουσολίνι, πότισε και θέριεψε το πολύτιμο λουλούδι της λευτεριάς:

12 Οκτωβρίου 1944. Οι Έλληνες γιορτάζουν την απελευθέρωση της πατρίδας!

Αυτά τα γεγονότα γιορτάζουμε και τιμούμε και μεις  τέτοιες μέρες. 

Τις χιλιάδες νεκρούς, τις χιλιάδες ήρωες.

Που έδωσαν τη δική τους ζωή για να ζούμε εμείς σήμερα ελεύθεροι.

Και είναι χρέος μας ιερό με κάθε τρόπο να δικαιώνουμε τον ηρωισμό των προγόνων μας! 

Έμπρακτα. Και όχι μόνο με λόγια...